Wydawnictwo Pallottinum target=
Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu

 
STARY TESTAMENT
Księga Ozeasza
 

Bóg i Jego niewierny naród

2
Liczba synów Izraela będzie
jak piasek nadmorski,
którego nie można zmierzyć
i nie można zliczyć.
A zamiast ich nazywać: "Lud nie mój",
będą im mówić: "Dzieci żyjącego Boga".
Złączą się wówczas synowie Judy z synami Izraela
i ustanowią sobie jedną głowę;
z całego kraju się zbiorą,
bo wielki będzie dzień Jizreel.
Mówcie do braci swoich: "Mój lud",
a do swych sióstr: "Umiłowana".
Spór prowadźcie z waszą matką1, prowadźcie spór!
Ona bowiem już nie jest moją żoną,
a Ja już nie jestem jej mężem.
Winna usunąć znaki nierządu ze swej twarzy
i spośród swych piersi ozdoby cudzołożnicy1.
W przeciwnym razie - obnażę ją zupełnie2
i stanie się taką jak w dzień swych urodzin;
uczynię ją podobną do pustyni,
sprawię, że będzie jak ziemia wyschnięta,
że zginie śmiercią z pragnienia.
Dzieciom jej nie okażę litości,
bo są to dzieci nieprawe.
Matka ich bowiem uprawiała nierząd,
okryła się hańbą ta, co je poczęła;
mówiła bowiem: "Pobiegnę za swymi kochankami,
co chleb mi dają i wodę,
wełnę, len, oliwę i napój".
Dlatego zamknę jej drogę cierniami
i murem otoczę,
tak że nie znajdzie swych ścieżek.
Za kochankami swymi pobiegnie,
ale ich nie dogoni;
pocznie ich szukać,
ale nie znajdzie.
Wtedy powie:
"Pójdę i wrócę do mego męża pierwszego3,
bo wówczas lepiej mi było niż teraz".
10 Zapomniała już o tym, że to Ja właśnie
dałem jej zboże, moszcz, świeżą oliwę,
<że nie skąpiłem srebra ni złota,
z którego czyniono Baala>.
11 Dlatego wrócę i zabiorę swoje zboże w odpowiedniej chwili
i swój moszcz we właściwej porze,
odejmę moją wełnę i len,
co miały okryć jej nagość.
12 Potem obnażę ją przed oczami kochanków,
i nikt jej nie wyrwie Mi z ręki4.
13 Położę kres wszystkim jej zabawom,
świętom, dniom nowiu, szabatom
i wszystkim uroczystym zebraniom.
14 Zniszczę jej winnice i sady figowe,
o których mówiła:
"Oto zapłata moja,
jaką mi dali moi kochankowie".
W gąszcz je obrócę
i będą się nimi pasły polne zwierzęta.
15 Ześlę na nią karę za dni Baalów,
gdy im paliła kadzidła,
a zdobna w swe kolczyki i naszyjniki biegała za swymi kochankami,
a o Mnie zapomniała
<wyrocznia Pana>.
16 Dlatego chcę ją przynęcić,
na pustynię ją wyprowadzić5
i mówić jej do serca.
17 Oddam jej znowu winnice,
dolinę Akor uczynię bramą nadziei -
i będzie Mi tam uległa jak za dni swej młodości,
gdy wychodziła z egipskiego kraju.
18 I stanie się w owym dniu - wyrocznia Pana -
że nazwie Mnie: "Mąż mój",
a już nie powie: "Mój Baal"6.
19 Usunę z jej ust imiona Baalów
i już nie będzie wymawiać ich imion.
20 7 W owym dniu zawrę z nią7 przymierze,
ze zwierzem polnym i ptactwem powietrznym,
i z tym, co pełza po ziemi.
Łuk, miecz i wojnę wyniszczę z jej kraju,
i pozwolę jej żyć bezpiecznie.
21 I poślubię cię sobie [znowu] na wieki,
poślubię przez sprawiedliwość i prawo,
przez miłość i miłosierdzie.
22 Poślubię cię sobie przez wierność,
a poznasz Pana8.
23 W owym dniu - wyrocznia Pana,
odpowiem na pragnienia9 niebios, a one
odpowiedzą na pragnienia ziemi;
24 ziemia zaś odpowie pragnieniu zboża, wina i oliwy;
a one odpowiedzą pragnieniu Jizreel10.
25 Rozsieję11 go po kraju,
zlituję się nad Lo-Ruchamą,
powiem do Lo-Ammi: "Ludem moim jesteś",
a on odpowie: "Mój Boże!"»
««  Oz 2  »»
ZMIEŃ KSIĘGĘ LUB / I ROZDZIAŁ
WYSZUKAJ W BIBLII
Szukaj tylko w tej księdze (Oz)
 
WSTĘP
««  Oz 2  »»
 

Oz 2, 4 - "Waszą matką" - mówi Bóg o swym narodzie niewiernym; "cudzołożnicy" - aluzja do bliżej nie znanych oznak nierządnic (por. Rdz 38,15; Prz 7,10) lub też oznak kultu bałwochwalczego (por. Rdz 35,4).

Oz 2, 5 - Zob. Ez 16,37n wraz z przypisem.

Oz 2, 9 - Por. Oz 6,1; Jr 3,22; Łk 15,17n.

Oz 2, 12 - Zob. Ez 16,37.

Oz 2, 16 - Życie na pustyni w czasie wyjścia z Egiptu uważane było za ideał (por. Oz 12,10; Am 5,25). Izrael w swych początkach (jeszcze jako dziecko) szedł wiernie za Bogiem obecnym w obłoku (por. Jr 2,2n). Powrót z niewoli babilońskiej porównywano do nowego wyjścia z Egiptu (por. Iz 40,3n).

Oz 2, 18 - Tytuł "baal" (=pan) dawała zwykle żona mężowi. Stosowano go również do Boga. Ponieważ oznaczał równocześnie bóstwo kananejskie (por. Sdz 2,13n), Ozeasz zakazuje nazywać nim Boga.

Oz 2, 20 - Aluzja do czasów mesjańskich, kiedy razem ze sprawiedliwością i świętością zapanuje dobrobyt i pokój (por. Iz 11,6n); "nią" - w tym wierszu hebr. ma liczbę mnogą ("nimi"), kontekst w. 19 i 21 wymaga pojedynczej.

Oz 2, 22 - Chodzi tu o poznanie nie tylko umysłem, ale również o wierność przymierzu, uznanie dobrodziejstw Bożych i odwzajemnienie się miłością.

Oz 2, 23 - Zwrot ten oznacza wysłuchanie.

Oz 2, 24 - Por. Oz 1,4 - tu użyte w znaczeniu dodatnim: "nasienie Boże".

Oz 2, 25 - "Rozsieję" - ten sam źródłosłów co w "Jizreel". Sens wiersza: Miłość Boża względem narodu znosi imiona przekleństwa. Por. Oz 1,6.9. Tekst cyt. W NT: Rz 9,25; 1 P 2,10.


Posłuchaj!
Biblia w MP3


Czytaj komentarze do Ewangelii na PRZEMIANA.pl


NOTES DUCHOWY
do spotkań ze Słowem
NOTES DUCHOWY